Eleriel & Alaniel - Έκδοση επετείου (28mm)

Κλίμακα 28 χιλιοστών
Συνολικό ύψος: 11 cm
Ταιριάζει σε ένα Γύρος 25mm βάση
Λευκό μέταλλο με σημαία ρητίνης

Μαζί με Ηρωίδα Άσραχα Και ο μουσικός Moloss & Minion,
Κάνουν μια εξωραϊστική ομάδα εντολών.

"Πόσες εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι σφαγιάστηκαν μόνο για να μας κάνουν τους δούλους της;"
"Ξέρω…"

Όχι για πρώτη φορά τα δίδυμα είχαν αυτή τη συζήτηση. Συνέχισε να επαναλαμβάνεται, ελλιπής, σαν να μην βρεθεί πιθανή ανάλυση. Τα δίδυμα μίλησαν απαλά, σαν να χάθηκαν σε μια ονειροπόληση.

Λούκασε στο πλούσιο άρωμα ενός άρωμα άρωμα, η σκηνή τους ήταν ένα λαβύρινθο από πολυτελή κουρτίνες και ταπετσαρίες που κοσμούν με χρυσό νήμα και κοσμήματα. Οι φλόγες των χάλκινων κεριών χόρευαν σε χίλια λάμψη σε ασημένια στήθη και καθίσματα, σε χρυσά αγάλματα, στα βαριά κοσμήματα που κοσμούν τα γυμνά σώματα των δύο νέων ξωτικών.
Μέσα σε χίλια αριστουργήματα, οι δύο αδελφές βρισκόταν σε τεράστια βελούδο και μεταξωτά μαξιλάρια, κοιτάζοντας με χαρά στο διάστημα, αδύνατο να ξεχωρίσουν εκτός από τα κοσμήματα που φορούσαν.
Κάποιος είχε βάλει το κεφάλι της στο στήθος της αδελφής της, που έπαιξε αποσπασματικά με τα μαλλιά της.

Η αλλοδαπή ομορφιά τους έβγαλε όλα τα θαύματα που συναρμολογήθηκαν στη σκηνή τους.

"Όλοι αυτοί οι θάνατοι ...", είπε ένας.

Ωστόσο, η Asharah, η ερωμένη τους, είχε κάνει πολύ περισσότερα από αυτό για να επιτύχει τελικά τη σύλληψή τους. Είχε καταστρέψει ολόκληρα έθνη, ανατράπηκε βασιλιάδες, αψήφησε ακόμη και τους θεούς.
Δεν μπορεί κανείς να περιμένει να υποδουλώσει τις κόρες του βασιλιά του ξωτικού χωρίς να κάνει κάποιες θυσίες.

"Αλλά θυμηθείτε", απάντησε ο άλλος. "Δεν ήταν οι φλοιοί μας, αλλά ευγενείς μέλι δειλές; Δεν ήταν μόνο ικανός για αληθινή αγάπη για εμάς ..."

Ένα χαμόγελο ανάβει το πρόσωπο της πρώτης αδελφής. Έφτασε στο πιάτο πλατίνας τοποθετημένο δίπλα της. Το λεπτό χέρι της πιάστηκε ένα μωβ σύκο.
"Θυμηθείτε το βλέμμα στα πρόσωπά τους όταν ο πατέρας τους είχε κινητοποιήσει τους στρατούς τους για να τον αντιμετωπίσει;"
Τα μικρά λευκά δόντια της έβγαλαν τα τέλεια ώριμα φρούτα.
"... Αλλά της ... ήταν πρόθυμη να χάσει τα πάντα για εμάς."
"Νομίζεις ότι μας αγαπά;" απάντησε η αδερφή της.
"Την μισώ."
Ήταν η στροφή του άλλου να χαμογελάσει. "Με πάθος?"
"Κοιτάξτε τι μας έκανε ..." Δεν μπόρεσε να βρει τα λόγια, συνέχισε να παίζει με τα μαλλιά της αδελφής της. Τότε το χέρι της στάθηκε για μια στιγμή, καθώς μια μνήμη διέσχισε το μυαλό της. "Νομίζω ότι μου αρέσει", ψιθύρισε.
"Πόρνη!" Το δίδυμο της έσπρωξε το χέρι της απότομα, ανεβαίνοντας. "Νομίζεις ότι δεν βλέπω πόσο περήφανοι μεταφέρετε το πανό της στο πεδίο της μάχης, εσείς πόρνη;"
Σιωπηλά, κοίταξαν ο ένας στον άλλο.
Στη συνέχεια, ένα έσκυψε το κεφάλι της, μακριά μαλλιά που έπεφτε γύρω από το πρόσωπο του αλάβαστρο.
"Νομίζω ότι μου αρέσει να παρακολουθώ αυτά τα ενδεχόμενα saviors να κοπούν στα πόδια μας καθώς προσπαθούν να φτάσουν μας ..."
Ήσυχα, ένα δάκρυ έτρεξε κάτω από το μάγουλό της.
Η αδερφή της την πήρε στην αγκαλιά της.
"Ξέρω ..."
Έμειναν συνδεδεμένοι, ήσυχα, για μεγάλα λεπτά.

"Αυτό που ζούμε είναι έτσι ..."
"…Μεγαλοπρεπής?"
"Κανείς δεν μας αγαπούσε ποτέ όπως κάνει. Κανείς δεν μας έδωσε ποτέ τόσο πολύ ..." "Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να ανακαλύψει ποιοι είμαστε πραγματικά ..."
Έξω από τα χαμηλά rumblings των τύμπανων. Ο στρατός ήταν έτοιμος να κινηθεί. Σύντομα τα δίδυμα θα ήταν στην πρώτη γραμμή, στα πόδια της ερωμένης τους. Θα το φέρουν πρότυπο. Θα χάσουν τον εαυτό τους στην έκσταση της μάχης.
Ήταν τόσο καλό.
Ακόμα αγκάλιασαν, άρχισαν να κλαίνε.