De meeste van de donkere schatten verborgen in de graven van de Aegyptische Ouden zijn het menselijk begrip te boven. In het steeds veranderende doolhof van crypten die diep onder het land zijn begraven, zijn talloze kamers, elk bewaakt door ingewikkelde vallen en talloze spreuken. De Iron Empire -priesteressen hebben slechts een klein deel van deze verzegelde kamers kunnen betreden, en uit alle herstelde artefacten hebben ze er maar een paar kunnen begrijpen.
En toch ... deze artefacten zijn van enorme kracht. De ijzerrijke mecha's, bij gebrek aan een beter woord, maken daar deel van uit. Het is onduidelijk of deze machines een soort martelapparaten waren gemaakt om hooggeplaatste gevangenen te sturen om tegen hun eigen te vechten op het slagveld, of buitengewone exo-armours voor overleden grote Aegyptische krijgers, of misschien zelfs zelfrijpe heiligdommen die worden gebruikt in militaire en Religieuze parades om de overblijfselen van legendarische krijgers te eren.
Wat het aanvankelijke doel van de mechas ook was, het Iron Empire was in staat om hun geheimzinnige technologie te wekken door de speciaal voorbereide overblijfselen van hun machtigste krijgers op hen aan te sluiten. En dus is de piloot van een IE mecha noch dood noch ondode. Ze wordt ondersteund in een soort tussenstaat waar haar ziel drijft en fuseert met de machine. En de machine voedt zich met de onderdrukte emoties van haar leven in het verleden ...
